Η Μικρασιατική Καταστροφή αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα σημεία καμπής της ελληνικής Ιστορίας. Η μη αναστρέψιμη αλλαγή στην ανθρωπογεωγραφία της Εγγύς Ανατολής υπήρξε το πρώτο προφανές αποτέλεσμα.
Η Μικρασιατική Καταστροφή αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα σημεία καμπής της ελληνικής Ιστορίας. Η μη αναστρέψιμη αλλαγή στην ανθρωπογεωγραφία της Εγγύς Ανατολής υπήρξε το πρώτο προφανές αποτέλεσμα. Ο βίαιος ξεριζωμός του ελληνισμού από τις πανάρχαιες πατρογονικές και μητρογονικές του εστίες σηματοδότησε το τέλος της μακραίωνης ελληνικής παρουσίας στη Μικρά Ασία, στον Πόντο και στην Ανατολική Θράκη. Πάνω από ένα εκατομμύριο Έλληνες από αυτές τις περιοχές κατέστησαν πρόσφυγες, με κύριο προορισμό τη μητροπολιτική Ελλάδα. Εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι δεν μπόρεσαν να διαφύγουν, καθώς βρήκαν τον θάνατο ως αποτέλεσμα των συστηματικών σφαγών και των κάθε λογής άλλων διώξεων που εφάρμοσαν οι τουρκικές αρχές.
Η συμπλήρωση ενός αιώνα από τη Μικρασιατική Καταστροφή δίνει την ευκαιρία να αναστοχαστούμε τις αιτίες που την προκάλεσαν και τις συνέπειες που αυτή είχε στο ελληνικό ιστορικό γίγνεσθαι. Η Συνθήκη της Λωζάννης, η οποία υπήρξε το διπλωματικό επιστέγασμα της Καταστροφής, έδωσε στην Ελλάδα περίπου τη μορφή που έχει μέχρι σήμερα: έκτοτε, στον εθνικό κορμό προστέθηκαν μόνο τα Δωδεκάνησα. Εξακολουθεί δε να αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς στη διαμόρφωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Παρά τις μεγάλες αντιξοότητες που αντιμετώπισαν, οι πρόσφυγες ρίζωσαν στους τόπους στους οποίους εγκαταστάθηκαν και γρήγορα αναδείχθηκαν σε ζωογόνα κύτταρα του ελληνικού κράτους. Οι χαμένες πατρίδες δεν ξεχάστηκαν: έμειναν βαθιά χαραγμένες στις μνήμες και στις αφηγήσεις εκείνων που, παρά τη θέλησή τους, εξαναγκάστηκαν να τις εγκαταλείψουν. Αλλά οι καινούργιες έγιναν οι τόποι της αναδημιουργίας.
